Kooklust

(Eric Gill, reclining nude - wood engraving)

Met gretige borsten staat begeerte aan het aanrecht

zoent het zaad uit tomaten, kijkt naar het zwellen

van beslag onder vochtig doek. Haar hand liefkoost

de haas van een jonge stier, zijn zoekende tong

is gemaakt voor de hare, verzaligd streelt ze

zijn ballen de pan in. Hartstocht

is een keukenprinses met aanraakbare huid,

donzig als deeg, geurig als boter, een weerloze

van bot bevrijde eend die naakt wil zijn

als een olijf in olie, een perzik op sap.

Ze wil zich ontleden op het hakblok, betast worden

door gulzige vingers en gloeiend verslonden.

Een vis zijn, zwemmend in roomsaus

gewiegd, gekend, begeerd, genoten.

(Marjoleine de Vos, Kooklust, 2000)

De snelheid waarmee we dit niveau van intimiteit hadden bereikt, verraste me. Ik keek nagenietend hoe H languit en landerig op het kleed voor de haard lag. In deze houding, een lang been gestrekt, het ander iets opgetrokken, haar hoofd opzij en haar haren als een wijde waaier om haar hoofd, was ze een eigentijdse variant op Courbets ‘L’Origine du monde’. Om ons heen de resten van een lange, zinnestrelende avond. De borden met afgekloven kippenbotjes op de bank, de glazen met een bodempje wijn, flakkerende kaarsen.

‘Poulet roti a la sauge’, kip met salieboter uit de oven. Het was een van haar succesrecepten, had ze een keer gezegd toen we over de geneugten van goed eten spraken.

‘Goed, kom dat dan een keer voor me maken’, had ik haar uitgenodigd. Niet veel later stond ze onbekommerd in mijn keuken ons diner voor te bereiden. Dat koken zo zinneprikkelend kan zijn, vermoedde ik wel, maar H was er het overtuigende bewijs van. Alleen al zoals haar handen de roomboter zacht kneedden en er de fijngesneden salie doorheen mengden. De boter, steeds zachter en glimmender, gleed vet tussen haar vingers door. Ze legde uit dat je de boter moest aanbrengen onder het vel, waardoor het blanke vlees sappig en smaakvol bleef. Ze pakte een dikke klodder en verspreidde dat met haar vingers tussen vel en vlees van de kip. Die had ik ‘s middags voor haar gekocht - biologisch natuurlijk, daar had ze op gestaan. Met elke greep salieboter werden haar vingers en handen vetter. Onder het bleke en pokdalige vel van de kip schemerde op steeds meer plekken de goudgele boter, met de groene vlekjes van de salie.

Op een congres in het noorden van het land was ik haar kort tevoren toevallig tegen het lijf gelopen. Ze was net als ik verslaggever; allebei moesten we een stuk schrijven over het congres. Samen reisden we laat op de avond terug, rozig van de royale borrel en diner na afloop van een drukke dag congresseren. De treincoupé hadden we voor onszelf. En hoewel het misschien best anders had gekund tijdens de lange terugreis, gedroegen we ons keurig. Het waren de eerste, voorzichtige verkennende bewegingen.

We ontdekten al snel dat we veel gemeen hadden. We hadden in dezelfde jaren in dezelfde studentenstad rondgelopen. Van mijn stamkroegen kende ze de kroegtijgers; moeiteloos wist ze namen van de tappers aan de andere kant van de toog uit haar geheugen op te diepen. We kwamen er zelfs achter dat ze een poosje had gevreeën met een vriend van een vriend van mij. Zonder twijfel hadden we in die jaren vaak vlak langs elkaar heen gescheerd, dat kon bijna niet anders. Dat besef schiep plotseling een bijzondere band. We kenden elkaar en toch waren we elkaar nooit tegengekomen.

Het maakte dat ik H met een iets andere blik bekeek; ze was ouder geworden, vanzelf. Maar meisjesachtig was ze ook, klaterend lachend als we weer een gezamenlijke bekende uit dat verre verleden ontdekten. ‘Rijper’ was een beter woord dan ‘ouder’. Ze was mooi, een wat voller figuur natuurlijk, met de rondingen op de juiste plaatsen. Ze was moeder van twee kinderen en, helaas, in een relatie die op zijn einde liep. In zo’n vertrouwelijke sfeer reisden we in onze eigen treincoupé naar huis, maar ook samen naar een gedeeld verleden. Het afscheid was van een vanzelfsprekende innigheid; als van een teruggevonden vriend, een oude geliefde bijna. Na zoveel intimiteit hadden we niet veel woorden nodig, onze monden vonden elkaar snel. We namen wat verlegen en schutterig afscheid.

‘Tot snel’, zei ik maar toen in de coupé verliet.

‘Jazeker, tot snel’, antwoordde H met een blos op haar wangen.

Diezelfde avond al troffen we elkaar op whatsapp. Is het omdat je zo kort en kernachtig communiceert via deze tekstberichtjes? In elk geval: razendsnel gleden we af naar niet mis te verstane boodschappen - zij in haar bed, ik in het mijne, en hoe jammer dat we niet samen in eenzelfde bed lagen.  

De stap van die berichtenuitwisseling naar mijn keuken was niet groot. Met haar vette, glimmende handen verrichtte H geconcentreerd haar magische keukenwerk. Ik keek bewonderend toe hoe ze geroutineerd het kippevel van het vlees scheidde en met lenige vingers onder het doorschijnende vel heen en weer gleed. Nog een stap naar achter en ik gleed op mijn beurt met mijn blik langs de rondingen van haar lijf. Haar billen spanden onder de soepele stof van haar jurkje, haar slanke benen stonden iets uiteen. Direct na binnenkomst had ze haar hakken uitgedaan - volledig op haar gemak in dit voor haar vreemde huis.

Terwijl zij de kip inmasseerde met salieboter, kwam ik achter haar staan. Plagerig zoende ik in haar nek, mijn handen op haar billen. Met haar druipende vingers kon zij niks anders doen dan mijn steelse aanrakingen ondergaan. Ik schortte haar jurk wat op en zakte door mijn knieen. Na een eerste natte zoen vermoedde wat er zou komen.

‘Oh, wat gemeen’, steunde ze. ‘Ik ben aan het kóken, en jij…’ Maar tegelijk zette ze haar benen nog iets meer uiteen, haar billen nog iets meer naar achter. Onmiskenbaar uitnodigend. Ik trok haar slipje uit, en ontblootte de bleke halve bollen van haar billen. met het puntje van mijn tong beroerde ik haar bruinroze sterretje. Heel licht, heel voorzichtig, maar het was alsof ze een schok kreeg. Een siddering trok door haar lijf, ze kreunde en kromde haar rug.

Ik voelde meer dan ik zag. Mijn vingers streken langs haar schaamlippen, die voelbaar gezwollen waren. Het was een heel lichte aanraking, maar het effect loog er niet om. H beantwoordde met ritmische bewegingen op mijn vingertoppen.

‘Maar wacht nou even’, bracht ze met moeite uit. ‘Laat me even dit afmaken en de kip in de oven zetten.’

‘Oke’, zei ik, terwijl ik met lichte tegenzin afscheid nam van haar roomblanke billen. ‘Ik zal nog een glas wijn inschenken.’

Vanuit de kamer zag ik hoe ze de kip op een braadslee legde, groente eromheen, en de schaal in de oven schoof. Was het door de warmte in de keuken of door het korte, intieme intermezzo dat ze een verhitte blos op haar wangen had? Ik liep met een vol glas wijn naar haar toe.

’Hier, neem een slok’, zei ik.

Ze nam het glas aan, nam een kleine teug, proefde met haar ogen dicht en likte toen haar lippen af.  

‘Lekker.’

Toen ik haar kuste, proefde ik de rinse smaak van de rode wijn. Haar glas zette ik weg. Ze bleef me strak aankijken toen ik de knoopjes van haar jurk één voor één losmaakte. Het jurkje gleed soepel van haar schouders en daar stond ze voor me in volle glorie. Haar slipje had ik in de keuken al uitgedaan, nu maakte ze zelf met een snelle beweging haar bh los. Onbeschroomd toonde ze me haar rijpe volheid. Boven het toefje schaamhaar - gelukkig geen meisjesachtige puberkaalheid -, droeg ze haar vrouwelijke buikje met trots. Met zichtbaar genoegen tilde ze haar borsten op als om ze me aan te bieden - de vleesgeworden ‘Ibi dabo tibi’ van Eric Gill. Met evenveel genoegen boog ik me voorover om haar te proeven. Ik likte de spitse donkerbruine tepel op een verder roomblanke borst, knabbelde licht en voelde met mijn eigen handen het gewicht van haar boezem.

‘Ohmmm’, bracht ze alleen maar uit, wiegend met haar borsten, die ze me beurtelings liet proeven.

‘Ga zitten’, zei ik schor, ‘want zo is het niet eerlijk: jij zo prachtig bloot en ik met al mijn kleren nog aan.’

Met een glimlachje streek ze over de bolling in mijn broek en ging lui achterover op de bank liggen - toekijkend hoe ik me van mijn knellende kleding ontdeed.

Schoenen, sokken, overhemd. Met toegeknepen ogen keek ze toe hoe ik mijn broekriem losmaakte. Mijn broek zakte op onelegant de grond, mijn slip met een grote vochtplek kon de erectie die ik al die tijd al had, nauwelijks verhullen. H schoot overeind. Gretig - anders kan ik met bijna niet noemen - trok ze me naar haar toe. Ze bevrijdde mijn erectie uit zijn beknelling en zuchtte voldaan.

‘Hmmm’, klonk het en zonder aarzeling omvatte haar vochtige lippen mijn penis. Ze gleed een paar keer omzichtig heen en weer, toen gleed ze zoenend, likkend en zuigend naar beneden.

‘Ahh!’ Wat voelde dat lekker. Haar mond die mij omvatte en tegelijk mijn handen om haar borsten. Ik trok me terug, en keek omlaag naar mijn vochtigglimmende paal. Ik was ongeduldig en zeker zo gretig en geil als zij. Met een kleine beweging duwde ik H achterover op de bank. Ze wist natuurlijk wat de bedoeling was. Gewillig spreidde ze haar benen, waarbij ze me schaamteloos uitzicht bood op haar volrode lippen, die parelden van haar geil. Ik gleed moeiteloos naar binnen. Allebei tegelijk haalden we scherp adem; zij omdat ze gevuld werd met mijn harde, kloppende warmte, ik omdat ik nauw omhuld werd door haar vochtige warmte. In en uit ging het, gestaag en begeleid door zacht gekreun - van haar en van mij. Haar weelderige borsten deinden op het ritme heen en weer.

‘Oh, de kip!, riep ze uit, net toen ik me voorover boog om haar te zoenen. Ze schoof onder me uit en snelde naar de keuken. Een blik in de oven, maar ‘het ging allemaal nog goed’, riep ze vanuit de keuken. Heupwiegend kwam ze aanlopen, een verleidelijke naakte kokkin, terwijl ik even bloot door de kamer liep om onze wijnglazen bij te vullen.

Het had iets wonderlijks, iets ongewoons en tegelijk vertrouwd. Wij beiden naakt in de kamer, onmiskenbaar opgewonden, ik met mijn glimmende erectie, zij met haar blos en spitse tepels. Er hing een oerverlangen in de lucht om te vrijen, te neuken, te zoenen. Het vloerkleed vormde nu onze ondergrond. Na de eerste onstuimigheid namen we nu alle tijd om te zoenen, likken, bijten en te neuken. Afwisselend onder, boven, zijdelings - en met regelmatig een slok wijn.     

De kip was overgaar. Trots en voldaan droeg H de geurige ovenschaal binnen.

‘Laten we gewoon hier eten, aanliggend als Romeinen’, stelde ze voor. Met de schaal tussen ons in, midden in de kamer, wat doeken om de vette vingers aan af te vegen, begonnen we te eten. Ze had niets teveel gezegd toen ze tevoren aankondigde dat ik nog nooit zo’n sappige en smaakvolle kip zou eten. Ze boog voorover om me een stukje in mijn mond te stoppen, precies zo dat haar linkerborst in mijn hand viel. Terwijl ik haar vingers aflikte, nam ik haar tepel tussen mijn eigen vingers, licht masserend. Even later, toen zij half liggend een botje lag af te kluiven, ging ik achter haar liggen. Ik wilde opnieuw haar proeven, mijn tong tussen haar dijen begraven en likken, zuigen, knabbelen. Haar volle billen lonkten me toe. Ik streelde de contouren van die welgevormde rondingen, waarbij mijn hand in de broeierige warmte tussen haar benen eindigde. Mijn tong trok een spoor van de onderkant van haar rug, langs haar bilspleet, en verder naar beneden. H aarzelde niet om te gaan verliggen.

‘Oh, ja’, zuchtte ze, ‘lik me, proef me!’ Ik voelde hoe ze met haar hand op mijn hoofd mijn bewegingen volgde. Tussen haar zachte dijen likte ik beheerst en traag, langs de buitenkant van haar schaamlippen omlaag, en met een gepunte tong weer omhoog. Zacht en snel gleed mijn tong heen en weer, om haar gevoeligste plekje heen, dan eroverheen - wat direct een kreun uitlokte.

Het voelde wonderbaarlijk. Het flakkerende licht van de kaarsen, de relaxte muziek, de warme beslotenheid van deze kamer, het eten, de wijn, wij tweeën - bloot, op, over, naast elkaar, alsof het nooit anders was geweest. De vanzelfspekende geilheid, de natuurlijke overgave waarmee we eindeloos van elkaar genoten, dat alles maakte het tot een uitzonderlijke avond.

H lag loom achterover mijn zoenende, likkende, proevende tong en mond te ondergaan. Haar dijen glommen - van haar geil, van mijn mond. Tussen het zwarte kroeshaar staken haar volrode lippen prominent naar voren.

‘Ik ga je neuken’, zei ik. ‘Hard en onverbiddelijk.’

H keek me slechts glimlachend aan. Ze strekte haar armen en trok me tegen haar warme lijf. ‘Kom, neem me, neuk me, naai me, ik wil je in me voelen, diep en hard!’

Eerst volgde ik het tempo van de muziek - ik stootte ik mezelf zo diep als ik kon in haar, en op hetzelfde ritme trok ik me terug om weer direct terug te stoten. Jezus, wat was het lekker, wat wat zij lekker! Met samengeknepen ogen onderging ze mij. Ze pakte even later zelf haar beide benen beet om me nog beter toegang te geven. Met elke stoot kreunde zij harder, met elke stoot gromde ik luider. Het ging nu sneller, harder, mijn ballen sloegen tegen haar billen, we hoorden het geklets van huid op huid. Met een laatste lange kreun kwam ik klaar, hijgend, alle spieren gespannen, en ik liet me voorover vallen op haar gulle geile lijf.

‘Dankjewel’, bracht ik uiteindelijk uit, toen we weer wat tot onszelf waren gekomen. Verderlicht gleden mijn vingers over haar fluweelzachte huid. ‘Dit zal ik niet snel vergeten’. Ik stond op om wijn in te schenken. Toen ik omkeek, zag ik H languit en landerig op het kleed voor de haard liggen. Haar houding trof me.‘Als ik een schilder was, zou ik je zo portretteren’, zei ik.

Zoals ze daar lag, een lang been gestrekt, het ander iets opgetrokken, haar hoofd opzij en haar haren als een wijde waaier om haar hoofd, was ze mijn variant op Courbets ‘L’Origine du monde’.