Black beauty

(Resting female - Carmen Tyrrell)

[...], kijkt hij beneden aan haar bleke

benen óp naar wat, geen meter hoog, hij 't hoogste acht:

lippen die slechts lippen zijn en die niet spreken,

en iemand die boven zijn smeken staat en niet laat merken dat ze lacht. 

Want vrouwen hebben machtige geslachten, hoge wonden,

venusbergen, spelonken, vouwen

waarin verloren nachten nooit meer worden teruggevonden,

[...]

(Herman de Coninck, Te voet over de Lethe - fragment)

Op de redactie kwam ze tegenover me zitten. Een paar dagen per week zou D. onze corrector zijn. Ze was niet wat je verwacht bij zo'n functie. Natuurlijk: ze was nauwgezet en precies, maar niet saai, frikkerig of de grijze muis die je voor je ziet bij iemand die beroepsmatig spatienazi en kommaneuker is. Integendeel.

Zoals Herman Koch in Zomerhuis met zwembad schreef: 'Toen ze me een hand gaf en haar naam noemde, keek ik naar haar zoals iedere man naar een nieuwe vrouw kijkt die zijn blikveld binnenloopt. Zou je het ermee kunnen, dacht ik terwijl ik haar in haar ogen keek. Ja, luidde het antwoord.'

'Graag', voegde ik daar in stilte nog aan toe. Wat een verschijning was er tegenover me komen zitten! Kort, zwart kroeshaar, diep donkerbruine huid, een decolleté met de welvende aanzet tot een meer dan gevulde boezem, lippen die glanzend donkergroen gestift waren, en ogen waar ik in verdronk. Grace Jones haalde het niet bij deze black beauty. Langs mijn beeldscherm keek ik vaak en onopvallend hoe ze zat, hoe ze belde, hoe ze haar lippen tuitte als ze nadacht.

Niet onopvallend genoeg. Toen we kort voor de deadline ook 's avonds door moesten werken en alleen wij nog op de redactie waren achtergebleven, betrapte ze me. Ze keek lang en zwijgend terug. Ik voelde hoe ik steeds roder werd, ik kuchte en verschoof ongemakkelijk in mijn stoel. Zij? Zij glimlachte slechts.

We waren laat op de avond klaar. Tot mijn verrassing vertelde ze dat ze werd opgehaald door haar vriend. Was ik teleurgesteld? Ja, nee. Het was een flirt geweest zoals dat vaker voorkomt, een plotselinge vonk die over kan springen. Verder absoluut onschuldig. We hadden elkaar niet aangeraakt, geen onvertogen woord gesproken, alleen blikken uitgewisseld. Toch waren die niet mis te verstaan - althans: ik weet dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt, ik kan niets verbergen. In mijn ogen had ze vast en zeker mijn gevoel kunnen lezen, mijn groeiende verlangen dat veilig onder de verhullende bescherming van het bureaublad verborgen bleef.

Ondanks de onuitgesproken maar onmiskenbare NSFW-gedachten bloeide er geen liaison dangereuse op. Nog niet. Na de deadlinestress zat haar werk erop. Zij ging verder naar een volgende klus. Ze verraste me nog geen week later met een kort berichtje. Of ik tijd had om te overleggen over een misschien wel interessant freelance-project. Cliché, cliché, maar natuurlijk maakte mijn hart een sprongetje.

Toen ze de deur van haar huis opendeed, dacht ik terug aan de woorden van Herman Koch. Die ogen! Amandelvormig, donkerbruin, fijn gepenseeld. Ze droeg een Afrikaanse kaftan - ze droeg slechts een kaftan, moet ik zeggen. Hoewel die ruim viel, zag ik hoe de soepele stof zich om haar lichaam plooide en zo haar vormen zelfs nog beter liet uitkomen. Toen ze zich omdraaide om me voor te gaan, streken haar borsten licht langs me. Ik volgde haar. Ze was blootsvoets, met wiegende billen wees ze me de weg, soepel deinend in katoen.

In het kleine keukentje - 'wil je koffie', was het excuus - stonden we dichter bij elkaar dan we ooit hadden gestaan. Verlegen, ongemakkelijk, maar onvermijdelijk: een voorzichtige, aftastende, eerste zoen. Voorzichtig liet ik mijn hand over haar haar gaan, verrassend stug, langs haar hals, over haar rug naar haar ronde billen. Niets dan een dun laagje katoen tussen mijn hand en haar huid. Ik zoende me een weg omlaag naar haar borsten. Door haar kaftan heen proefde ik haar tepel. Ze kreunde zacht toen ik mijn hand lager liet gaan.

Haar schaamhaar voelde net zo opvallend stug aan als haar hoofdhaar. Toen mijn strelende vingers verdwenen tussen haar warmvochtige lippen, wankelde ze even. 'Kom', zei ze zacht. Ze trok me mee naar de slaapkamer. Daar gleed haar kaftan van haar lijf, en onthulde ze de rijke, volle, warme vormen waar mijn ogen en mijn handen zo naar hadden verlangd. Ik leidde haar naar haar bed en legde haar achterover. Zoenend vree ik me een weg van haar borsten, over haar buik naar haar schaamstreek. Gewillig spreidde ze haar benen. Wonderschoon dieppaars openden haar schaamlippen zich voor mijn liefdevol onderzoekende tong. Eerst met voorzichtige aanrakingen, daarna met langere halen van mijn tong, begon ik haar te likken. Met haar beide benen zo ver mogelijk uiteen, liet ze zich onbeschroomd verwennen. Hoewel, onbeschroomd. Aan haar zuchten en steunen hoorde ik dat ze genoot. Ze begon sneller te zuchten, maar het bleef bescheiden. Het eindigde niet met kreunend geweld, maar met een diepe, diepgevoelde lange kreun, waarbij ze mijn hoofd met beide handen stevig tegen zich aandrukte.